محمود استاد محمد کارگردان نمایش "تهرن" که در سالن قشقایی اجرا می شود معتقد است بعضی نمایش ها در ‏وضعیت کنونی تئاتر به روی صحنه می روند تا دیده نشوند و این کاری حساب شده است که در قبال برخی کارها ‏انجام می شود.
‏
به گزارش سایت تئاترما، استاد محمد در نشست مطبوعاتی نمایش "تهرن" که روز یکشنبه 12 اسفند در سالن ‏کنفرانس مجموعه تئاتر شهر برگزار شد، درباره تبدیل سالن شماره دو تئاتر به سالن کنفرانس گفت: "تعطیل شدن ‏سالن تئاتر در این جامعه تئاتری برای من زیاد اسف انگیز نیست. از این سالن ها یکی هم کمتر به جایی برنمی ‏خورد. مگر آنهایی که هستند چه گلی به سر می زنند که حال برای این یکی مرثیه بخوانیم."
‏
وی درباره انگیزه نگارش نمایشنامه "تهرن" گفت: "وقتی نمایش "دیوان تئاترال" هنوز به پایان نرسیده بود به ‏خاطر رفتارهای غیر هنرمندانه مرکز هنرهای نمایشی، مطبوعات و هم صنف های خودم بسیار خسته شدم و ‏تصمیم گرفتم که دیگر کار نکنم. از سال 80 نتوانستم کار کنم و در این میان چیزهایی نوشتم. بسیاری از نوشته ها ‏را به خود بدهکارم چه طرح هایی که داشتم و ننوشتم و چه کارهایی که می توانستم در ادبیات مهاجرت زمانی که ‏خارج از کشور بودم بنویسیم و ننوشتم."
‏
این نمایشنامه نویس با سابقه افزود: "یکی از بدهی من به خودم نمایشنامه "تهرن" بود که فکرش از سال 1350 ‏شکل گرفته بود. در نوشته های آن زمان من رد پای "تهرن" و "منتیل پا" را می توان یافت. در آن زمان قرار بود ‏حتی برای کارگردانی که در تلویزیون ملی آن زمان کار می کرد فیلمنامه ای در این باره بنویسم یا قرار بود برای ‏یک قسمت از سریالی که عباس جوانمرد در آن زمان کار می کرد داستانی در این رابطه بنویسم. در این اواخرنیز ‏خود حس تهرن بودن می کردم. به همین دلیل دوباره این فکر را دست گرفتم و با مشروطه خیلی آگاهانه آن را ‏تلفیق کردم تا این طرح بوجود آمد."
‏
استاد محمد با اشاره به این که مشروطه نیز توسط دولت پهلوی تهرن شد درباره تأثیر از منابع مختلف جهت ‏نگارش "تهرن" یادآور شد: "در دهه بیست شمسی تئاتر به رشد و شکوفایی رسیده بود و به همین خاطر ساواک ‏در یکی از برنامه های اصلی خود می خواست انتقام سلطنت را از نمایشگران ضد سلطنت بگیرد. سال 49 آتلیه ‏تئاتر بیژن مفید دچار یک بحران شد. برای چندمین سال "شهر قصه" را روی صحنه داشتیم که بین من و مفید در ‏رابطه معلم و شاگردی اختلافی پیش آمد و من تهران را ترک کرده و بندرعباس که تبعیدگاه مجرمان جنایی آن ‏زمان بود رفتم."
‏
وی ادامه داد: "در بندر با گروهی از شاگردان حسین احمدی نسب آشنا شدم و با آنها نمایشنامه "ریل" اثر محمود ‏دولت آبادی را در سینمای تابستانی آن شهر اجرا کردیم. بعد از آن در بندر ماندم و همان دوران بود که با فرهنگ ‏زار و زندگی اهل هوا آشنا شدم. کتاب "اهل هوا" اثر غلامحسین ساعدی نیز به عنوان یک تحقیق بسیار روی من ‏تأثیرگذار بود. افسانه غول های دریایی، جن ها و غیره همیشه ذهن من را مشغول خود کرده بود و در کارهای ‏دوره جوانیم این ذهنیت مشخص بود. من از آیین زار و موسیقی آن متنفر بودم زیرا در جامعه ای قبیله ای و ‏کوچک بابازار به یک قدرت زورگو و دیکتاتور تبدیل شده بود و هر کاری که می خواست انجام می داد."
‏
این کارگردان تئاتر درباره فاصله زمانی طولانی برای به روی صحنه آوردن کارهای خود توضیح داد: "وقتی ‏سال 77 به ایران بازگشتم و خواستم کار کنم نمایش "آخرین بازی" را به مدیریت وقت یعنی دکتر سلیمی و ‏معاونت ایشان مجید شریف خدایی ارائه دادم ولی چندین بار رد شد با اینکه متن هیچ مشکلی نداشت. به همراه اکبر ‏زنجانپور و رضا بابک بدون گرفتن مجوز شروع به تمرین در سالنی خصوصی کردیم و بعد کار را برای سلیمی ‏و شریف خدایی اجرا کردیم که قبول شد ولی قراردادی که با من بسته شد به مبلغ سه میلیون تومان بود که حتی در ‏آن زمان نسبت به باقی گروه ها بسیار کمتر بود."
‏
استاد محمد در ادامه این سخنان گفت: "با این موضوع کنار آمدم ولی بر سر کار "دیوان تئاترال" که با تعداد ‏بالایی بازیگر سالن قشقایی را برای اجرا به من دادند و حتی به خاطر یک اجرا کمتر من را چند میلیون تومان ‏جریمه نمودند. این نوع رفتار وقتی پشت سر هم رخ می دهد دیگر اتفاقی نیست. کسی هرگز بعد از سال 80 از من ‏نپرسید که چرا کار نمی کنم. با اصرار اصغر دشتی و مهسا دهقانی پور تهرن را برای جشنواره فجر امسال ارائه ‏دادم و سالن تمرین را نیز خودم تهیه نمودم و در آن شرکت کردم. و حال نیز که نمایش را اجرای عمومی می ‏کنیم."
‏
وی تصریح کرد: "در جامعه تئاتری که ما کار می کنیم بعضی نمایش ها باید روی صحنه بروند تا دیده نشوند و ‏این کار به صورت حساب شده انجام می شود. چطور می شود که به لحاظ سابقه کار، تجربه یک کارگردان حرفه ‏ای و یک کارگردان آماتور در یک سطح به لحاظ امکانات و بودجه قرار بگیرند. صحبت بر سر شأن تئاتر است."
‏
وی درباره مشخص نبودن موضوع تهرن شدن مشروطه در نمایش و تحت تأثیر قرار گرفتن آن توسط آیین زار در ‏کل نمایش اظهار داشت: "روی نمایشنامه "تهرن" برای چاپ شدن بیشتر کار خواهم کرد. در اجرا به خیلی چیزها ‏پی بردم و ضعف های نمایشنامه را قبول دارم زیرا کار می توانست شکفته تر و شاخص تر باشد. برایم مهم بود ‏که کار زبان سیاسی پیدا نکرده و به سمت شعار نرود. اما این اجرا هر چه هست و اگر اعتباری دارد اعتبار ‏بازیگر است و نه متن. بازیگرانی نظیر اصغر همت، هدا ناصح، خسرو احمدی و تمامی اعضا و بازیگران گروه ‏که در کلیت نمایش تأثیر گذاشتند و من از آنها متشکرم."
‏
اصغر همت ایفاگر نقش ملک دیوان در این نمایش در ادامه اظهار داشت: "نقشی که بازی می کنیم مسأله مهمی ‏نیست. من حدود سه سال به عنوان نماینده خانه تئاتر حضور داشتم و تا این لحظه شاهد حتک حرمت نبودم اما حالا ‏می شنوم که برخوردهای نامناسبی می شود که من را نیز ناراحت می کند. ما منتقدانی داریم که بیشتر برای مرکز ‏هنرهای نمایشی کار می کنند تا برای تئاتر. ما هنرمندان و تئاتر نیازمند حمایت خودمان از خود و منتقدانی هستیم ‏که خود از جامعه تئاتری هستند. نباید تیشه به ریشه تئاتر بزنیم."
‏
این بازیگر سینما و تئاتر تصریح کرد: "اختصاص سالن قشقایی به اجرای "تهرن" حرکت مناسبی نبود زیرا برای ‏این حجم کار و تعداد بازیگر بسیار نامناسب است. در حالیکه اگر قرار بود امیر دژاکام با تعداد بازیگر کمتر ‏سالنی را انتخاب کند قشقایی برای وی بهتر بود. متأسفانه این برمی گردد به رابطه و رابطه ها به تئاتر نیمه جان ‏ما نه تنها کمکی نمی کند بلکه آن را خراب تر نیز می کند. در تئاتر باید ضابطه ها را رعایت کنیم و تئاتر را ‏ضابطه مند کنیم."
‏
هدا ناصح نیز در ادامه این نشست درباره نقش خود گفت: "این کار برای من متفاوت بود و وقتی پیشنهاد بازی در ‏آن به من داده شد خیلی مشتاق بودم زیرا برای من که بیشتر کارهای تجربی کرده بودم کار در کنار بزرگانی نظیر ‏محمود استاد محمد و اصغر همت برایم ارزشمند بود. نقش خورشید هم در طی اجرا هنوز برای من هیجان انگیز ‏است و هر شب برای من جای بازی زیادی دارد. نقشم را خیلی دوست دارم و دوست ندارم کوچکترین لحظه ‏نمایش را از دست بدهم."
‏
نمایش "تهرن" نوشته و کار محمود استاد محمد همه روزه غیر از روزهای شنبه ساعت 19:30 در تالار قشقایی ‏به روی صحنه می رود.‏